Algemene Beschouwingen: Het zit in de kleine dingen

Als je ziet dat iemand zijn grote laarzen aantrekt, dan weet je één ding zeker. Er staat een avontuur te gebeuren…

Maar bedenk waar je naartoe gaat, want je gaat nergens heen, als het geen betekenis heeft…

Dit zijn twee levenslessen van Winnie-de-Poeh. Zo had Poeh er wel meer. En bij het lezen van de perspectiefnota en de manier waarop dit college naar de toekomst kijkt, kwamen ze goed van pas.

Omdat het goed is, zoals Poeh weet als geen ander, de kleine dingen in het leven te waarderen.

Dit college is de kleine dingen uit het oog verloren. Het heeft grootse plannen om de Baarnse parels op te knappen.

• De Pekingtuin;
• Het parkeerterrein Laanstraat;
• Het Cantonspark;
• Het parkeerterrein bij de Trits;
• En ook de Brink is aan een onderhoudsbeurt toe aldus dit college.

Maar hoe gaan we het betalen? In het gepresenteerde coalitieakkoord was de financiële onder-bouwing flinterdun. En ook de perspectiefnota benoemt geen duidelijke dekking. Dit terwijl in onze Algemene Reserve de capaciteit ontbreekt deze liberale hobby’s te financieren.

De wethouder van Financiën gaf zelf aan dat de vrij besteedbare ruimte niet toereikend is. Dat roept hij niet alleen als wethouder. Ook als fractievoorzitter was hij daar in de afgelopen jaren kritisch over… Is het dan niet vreemd dat deze wethouder, nu maar wat vastgoed wil verkopen, om deze ambities waar te maken?

Vastgoed dat we maar één keer kunnen verkopen. Is dit dan verstandig omgaan met de financi-en? Enerzijds wil dit college structurele kosten dekken door structurele baten, anderzijds worden incidentele meevallers direct uitgegeven. Daarmee schep je géén buffers voor onverwachte te-genvallers.

We maken ons zorgen om de gemeentelijke spaarpot. Temeer omdat er nog een aantal ontwik-kelingen aankomen waarvan we de kosten nog niet precies kunnen inschatten. Wat we wel we-ten, is dat het Baarn flink wat geld gaat kosten. Ik noem een rechtszaak met ontwikkelaar DAV en ontwikkelingen rondom het gasverdeelstation. Daarover gesproken hoe groot zijn deze risi-co’s? Hoeveel gaat dit de Baarnse inwoner kosten? Ik hoor graag een bedrag van dit college.

Allemaal grote ideeën die veel geld kosten.

Laat ik u een van de levenslessen meegeven die ik geleerd heb: “Als je geen hand hebt, kun je geen vuist maken. Heb je geen geld, dan kan je niet kopen.”

Terwijl er toch zoveel schijnbaar kleine punten zijn, die voor de inwoners van Baarn juist een groot verschil kunnen maken.

Een kwart van de volwassenen in Nederland verleent mantelzorg. Mantelzorgers verzorgen bijvoorbeeld een familielid of vriend. Onmisbare mensen, die klaar staan voor een ander en het daarmee mogelijk maken dat die ander zijn leven op een zo normaal mogelijke manier kan lei-den. En zeker, nu als eerste naar de omgeving van personen wordt gekeken, wanneer zij zorg nodig hebben, moet er aandacht zijn voor deze mantelzorgers.
Waar nodig moeten deze mensen op steun kunnen rekenen van onze gemeente.
Deze mensen verdienen veel waardering en een groot compliment is op zijn plaats. Vanaf dit jaar is de gemeente verantwoordelijk voor een jaarlijkse blijk van waardering aan mantelzorgers. Wij vragen ons af hoe het college dit wil gaan doen. Wat ons betreft maakt het college vaart met het uiten van hun waardering. Voor de belangrijke rol die mantelzorgers in de Baarnse maat-schappij hebben. Wij horen graag hoe dit college op korte termijn vorm gaat geven aan de inhoud van dit compliment.

Een ander klein gebaar met grootse betekenis. De kinderen van de Aloysiusschool zijn dolblij met hun veilige oversteekplek. Heel mooi dat dit zo snel voor elkaar is en dat ook de andere ba-sisscholen en kinderopvanglocaties nog volgen. Gevaarlijke situaties en mogelijk ongelukken worden voorkomen. Kinderen en ouders voelen zich veiliger en het bevordert het zelfstandig lopen en fietsen naar school. Zo’n veilige oversteek lijkt iets kleins maar is voor kinderen en hun ouders enorm belangrijk.

Vorig jaar maakten wij als Partij van de Arbeid al een punt van de hondenpoep. Geen fris on-derwerp maar we zien dat het op dit moment wel navolging krijgt op de Oosterhei. Ook daar zijn de bewoners het zat om in de hoopjes hondengeluk te stappen van hun viervoeters uit de buurt. Het lijkt er toch op dat het huidige controlebeleid uitnodigt om de poep te laten liggen. We roepen het college dan ook op om op dit punt de controle aan te scherpen en het komende jaar meer aandacht te besteden aan dit onderwerp. Het lijkt zo’n klein hoopje, maar is een gro-te ergernis van onze inwoners.

En om nog even bij de handhaving te blijven. Het fietsen in de Laanstraat.
Hebben wij gemist dat dit ook ná 11uur mag? Of schiet ook hier de handhaving te kort?
En na sluitingstijd lijkt de Laanstraat op een veredelde parkeerplaats. Ook hier heeft het college nog een taak om deze kleine irritaties aan te pakken.

De communicatie met onze inwoners is een jaarlijks terugkerend onderwerp, waar vele mooie woorden over op papier worden gezet. Wat de Partij van de Arbeid betreft zijn we aangekomen op het punt, waarop we stoppen met schrijven, stoppen met bedenken.
En eindelijk werk gaan maken van een communicatiebeleid wat past in 2015.
• Dat we een website hebben die simpel én effectief is;
• Dat social media ingezet wordt op een manier die past bij deze tijd;
• En past bij de doelgroep;
• Dat vragen die via social media gesteld worden, netjes beantwoord worden;
• Net zoals de telefoon in het gemeentehuis gewoon wordt opgenomen en ook op brieven gereageerd wordt.

Het lijkt zo’n kleine moeite, maar het college heeft hier nog grote stappen te zetten.

Bij de behandeling van het coalitieakkoord noem de wij dit akkoord:

“Cola met de dop eraf.”

Wat ons betreft is ook de perspectiefnota
• Weinig concreet;
• Niet onderbouwd;
• En zijn er veel open eindjes.

Het college heeft veel ambities, maar doordat er geen financiële dekking is, zijn deze ambities flinterdun.

Grootse plannen, grootse woorden, maar een kleine kans van slagen.

Terwijl er toch zoveel kleine dingen zijn, die een grootse betekenis hebben.

Om maar af te sluiten met de woorden van Winnie-de-Poeh; “Weet je, soms nemen de kleine dingen in het leven, de meeste ruimte in je hart in”