Algemene Beschouwingen in de Raad van 26 juni

Vanavond sprak onze fractievoorzitter Sandra Bruijstens de jaarlijkse Algemene Beschouwingen uit bij de behandeling van de Perspectiefnota 2024 in de Raad. Hieronder lees je de volledige tekst:

 ‘In Amsterdam gaan ze feestend naar de afgrond’, zo brulde een van mijn vriendinnen via de app. Ze had een link toegevoegd naar een krantenartikel over een historisch hoog aantal reserveringen bij restaurants. In een tijd van gierende inflatie is er twee weken vooruit al geen tafeltje meer te krijgen in de hoofdstad, tenzij je bereid bent om via een schimmig online circuit een tafelreservering te kopen voor 3x de prijs van een 4-gangen menu.

Kort daarna viel ik tijdens een feestje, waar ik niet veel mensen kende, in gesprekken tussen plukjes gasten. Iemand vertelde over een serie golf clinics aan de Algarve, die ze voor de rest van het jaar al hadden geboekt. En ik hoorde iemand vertellen dat het appartementencomplex waar hij woonde definitief niet verduurzaamd zou gaan worden. De VvE werd het niet eens, kosten wegen niet op tegen de baten, gedoe, ingewikkeld, het zal mijn tijd wel duren.

Opgelucht verliet ik het feestje. Enerzijds omdat ik een gruwelijke hekel heb aan feestjes waar ik niemand ken. Anderzijds omdat dit feestje niet in de gemeente Baarn was.

Want in Baarn doen we het anders, daar wordt hard gewerkt om in 2030 zo klimaatneutraal mogelijk te zijn.

Er is daarom het afgelopen jaar een routekaart gemaakt voor individuele en collectieve warmteoplossingen. Het Rode Dorp staat eindelijk in de steigers voor een eerste verduurzamingsronde. En naast energiecoaches hebben we nu ook energiefixers. Winkeliers sloten deze winter hun deuren om de warmte binnen te houden. De busjes van isolatiebedrijven rijden af en aan in ons dorp. Een mooi, groen dorp op de doorfietsroute Amersfoort-Hilversum.

En toch, het krantenartikel van mijn vriendin en de gesprekken tijdens het feestje zetten mij aan het denken. Het appelleerde aan een gevoel dat ik al een tijdje bij mijzelf en in mijn Baarnse omgeving bespeur. Want wat heeft het voor zin, om voor 2030 klimaatdoelen te stellen, die we vandaag eigenlijk al hadden moeten bereiken, omdat we binnen nu en 5 jaar de anderhalve graad opwarming van de aarde mogelijk al gaan aantikken?

Duurzamer leven is niet alleen financieel voor veel mensen niet te overzien. Maar het menselijk brein kan alle berichten over die naderende rampspoed gewoon niet aan. Ik snap ook eigenlijk wel dat een deel van de mensheid gewoon afhaakt en feestend doorleeft, alsof enig onheil hen niet zal raken. Een financiële en mentale tweedeling waar we wat mee moeten.

Hoe houden we de moed erin, hoe houden we onze inwoners erbij? Het voorgenomen Burgerberaad over duurzaamheid kan met de juiste vraagstelling een goed instrument zijn om inwoners te blijven betrekken bij dit onderwerp. Maar uiteindelijk is het gewoon een kwestie van doen wat nodig is.

De Partij van de Arbeid is van mening, dat wij de opgave voor de verduurzaming van woningen alleen gaan halen als we dit grootschalig en projectmatig aanpakken. Als we inwoners echt ondersteunen en niet individueel laten ploeteren met technische adviezen, stapels offertes en ingewikkelde subsidieformulieren. En als we verduurzaming bereikbaar maken voor alle inkomensgroepen. Zeker, dat vraagt om geld vanuit het Rijk en de Provincie, maar ook om lokale kracht en dingen gewoon slim doen.

Ik hoor graag van het college of zij onze visie deelt en wat het college gaat doen om inwoners echt door de energietransitie heen te helpen?

Het lijkt me niet makkelijk om in deze tijd op te groeien. Met veel jongeren in Baarn gaat het natuurlijk gewoon goed, maar voor een deel van onze jongeren is het leven behoorlijk ingewikkeld. De resultaten van de recente GGD gezondheidsmonitor over hun mentale welzijn en het onderzoek Jeugd en Drugs geven alle aanleiding om hard aan de slag te gaan voor en met onze jonge inwoners. Wat de Partij van de Arbeid betreft, wachten we daar niet mee tot Q4 van dit jaar.

Voorzitter, het aantal kinderen dat in Nederland opgroeit in armoede is zorgwekkend groot. In 2022 waren dat er ongeveer 220.000.

De bestaanszekerheid voor veel gezinnen, maar ook alleenstaanden, staat onder druk. Lonen stijgen onvoldoende mee met de inflatie. Het gat tussen arm en rijk wordt groter. Baarn vormt hierop geen uitzondering. De indringende verhalen van onze armoederegisseur hebben het afgelopen jaar grote indruk op ons gemaakt.

Het is dus mooi dat op verzoek van de raad het declaratiefonds en de Kidskaarten voor een grotere groep beschikbaar wordt gesteld.  Inwoners zijn het afgelopen jaar actief benaderd over de energietoeslag en ontvingen het geld netjes op tijd. Het college heeft hier wat ons betreft laten zien, dat het echt naast onze inwoners wil staan en staat.

Maar voorzitter, steeds meer taken moeten uitvoeren, met steeds minder geld is geen houdbare situatie voor gemeenten. Dat is een politieke keuze voor een tweedeling in de samenleving, die ook voelbaar is in Baarn. Wij vragen het college om, bij voorkeur in VNG-verband, een krachtig geluid richting Den Haag te sturen. Want het wordt tijd dat het Rijk de gemeenten helpt om haar inwoners de bestaanszekerheid te kunnen bieden waar ze recht op hebben.

Feestend naar de afgrond of blijven we strijden voor het klimaat, voor betaalbare woningen, en voor kansengelijkheid en bestaanszekerheid van onze inwoners? De Partij van de Arbeid Baarn kiest voor het laatste.

Dank u wel.